Witajcie!
To już ostatni wpis w tym rok, mam nadzieję że przyszły rok będzie tak samo udany jak 2023r a taki się zapowiada bo już w styczniu jadę na PŚ do Wisły i Szczyrku i tam mam zamiar zbierać autografy więc jest szansa że kolekcja znacznie się powiększy, ale wracając do bohatera dzisiejszego wpisu to Ari - Pekka Nikola to zdobywca kryształowej kuli PŚ w sezonie 1989/90 jest dwukrotnym drużynowym mistrzem olimpijskim oraz aż czterokrotnym drużynowym mistrzem świata, indywidualnie w Lahti'89 zdobył wicemistrzostwo świata na skoczni dużej, został również mistrzem świata juniorów z Asiago'87 a w 1996r wygrał klasyfikację łączną Letniej Grand Prix. W pucharze świata stawał 42 razy na podium w tym 9 raz y wygrywając. W 1998r zakończył karierę i został trenerem, najpierw w lokalnym klubie w Kuopio skąd pochodził a później był asystentem oraz trenerem drużyn narodowych m.in. Słowenii gdzie był trenerem kadry b.
535) Ari - Pekka Nikkola
Ari-Pekka Nikkola (ur. 16 maja 1969 w Kuopio) – fiński skoczek narciarski i trener, dwukrotny złoty medalista olimpijski w drużynie, siedmiokrotny medalista mistrzostw świata, zdobywca Pucharu Świata, zwycięzca Letniego Grand Prix oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów. W Pucharze Świata zadebiutował w sezonie 1985/1986 w wieku 16 lat. W swoim pierwszym konkursie, w niemieckim Oberstdorfie zajął 12. miejsce, co oznaczało, że w swoim debiucie od razu zdobył punkty. 10 stycznia 1987 roku po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w konkursie Pucharu Świata w czechosłowackim Štrbskim Plesie. Niecały miesiąc później Nikkola wywalczył indywidualnie złoty medal na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, a wraz z kolegami był trzeci w konkursie drużynowym. Te wyniki sprawiły, że młody Nikkola został członkiem seniorskiej reprezentacji Finlandii na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku. W konkursie drużynowym wspólnie z Mattim Nykänenem, Tuomo Ylipullim i Pekką Suorsą wywalczył złoty medal. Jego pierwszym międzynarodowym startem w 1988 roku były igrzyska olimpijskie w Calgary. W indywidualnych startach zajął 15. miejsce na normalnej skoczni oraz 16. miejsce na dużej. Znacznie lepiej zaprezentował się w konkursie drużynowym, gdzie pomógł kolegom w wywalczeniu złotego medalu olimpijskiego. Na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku wywalczył srebrny medal na dużej skoczni ustępując jedynie Jensowi Weißflogowi z NRD. Sezon 1989/1990 był jednym z najlepszych w jego karierze. Dziesięciokrotnie stawał na podium, w tym czterokrotnie zwyciężał, co pozwoliło mu na triumf w klasyfikacji generalnej. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 1991 r. na dużym obiekcie zajął 31. miejsce. O wiele lepiej poszło mu w zawodach na skoczni normalnej, gdzie zdobył brązowy medal. Podczas zawodów drużynowych na dużym obiekcie, zdobył srebrny medal, przegrywając z drużyną Austrii o 8,1 pkt. Podczas igrzysk w Albertville Ari-Pekka Nikkola zdobył swój drugi i ostatni medal olimpijski. Wspólnie z Tonim Nieminenem, Risto Laakkonenem i Miką Laitinenem odniósł drugie olimpijskie zwycięstwo w konkursie drużynowym. Kolejne trofeum Nikkola zdobył w 1995 roku podczas mistrzostw świata w Thunder Bay, zdobył kolejny złoty medal w konkursie drużynowym. W 1996 roku zwyciężył w trzeciej edycji Letniego Grand Prix, w czterech z pięciu konkursów stawał na podium (dwa razy wygrał i dwa razy był drugi). Swoje ostatnie trofeum zdobył na mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie razem z Ahonenem, Soininenem i Laitinenem zdobył kolejny złoty medal w drużynie. Łącznie w zawodach Pucharu Świata 42 razy stawał na podium, w tym dziewięć razy zwyciężał. Ostatni międzynarodowy występ zanotował 8 marca 1998 roku w Lahti. Karierę zakończył w 1998 roku. Po zakończeniu kariery został trenerem w klubie Puijon Hiihtoseura.
